- บรรยายลักษณะต้น:ไม้ต้นขนาดเล็กถึงขนาดกลาง เรือนยอดทรงกลมทึบ กิ่งห้อยย้อยใบ:ใบประกอบ แบบขนนนกสองชั้น เมื่อยังเป็นกล้าอยู่และร่วงไปเมื่อโตขึ้นเหลือเพียงก้านใบแล้วเปลี่ยนรูปคล้ายแผ่แบนคล้ายแผ่นใบ เรียงสลับถี่และห่างเป็นระยะ รูปขอบขนาน ปลายและโคนใบเรียวแหลม โค้งเป็นรูปเคียว แผ่นใบหนา ดอก:ดอกแบบช่อแยกแขนงที่ซอกใบและปลายกิ่งสีเขียวสีเหลือง มีกลิ่นหอม มีดอกย่อยขนาดเล็กจำนวนมาก โคนกลีบเลี้ยงติดกันปลายแยกเป็น 5 แฉก โคนกลีบดอกติดกัน เกสรเพศผู้สีเหลืองจำนวนมากผล:ผลแบบฝักแบน สีเขียว ม้วนบิดเป็นวง 1-3 วง แห้งแตก เมื่อแก่มีสีน้ำตาลและแตกออกทั้งสองด้าน เมล็ดสีน้ำตาลดำเป็นมัน 5-12 เมล็ด เปลือก:เปลือกสีน้ำตาลถึงสีน้ำตาลเข้ม แตกเป็นร่องตามยาว ไม่เป็นระเบียบอื่นๆ:

ไม้ต้นขนาดเล็กถึงขนาดกลาง เรือนยอดทรงกลมทึบ กิ่งห้อยย้อย
ใบประกอบ แบบขนนนกสองชั้น เมื่อยังเป็นกล้าอยู่และร่วงไปเมื่อโตขึ้นเหลือเพียงก้านใบแล้วเปลี่ยนรูปคล้ายแผ่แบนคล้ายแผ่นใบ เรียงสลับถี่และห่างเป็นระยะ รูปขอบขนาน ปลายและโคนใบเรียวแหลม โค้งเป็นรูปเคียว แผ่นใบหนา
ดอกแบบช่อแยกแขนงที่ซอกใบและปลายกิ่งสีเขียวสีเหลือง มีกลิ่นหอม มีดอกย่อยขนาดเล็กจำนวนมาก โคนกลีบเลี้ยงติดกันปลายแยกเป็น 5 แฉก โคนกลีบดอกติดกัน เกสรเพศผู้สีเหลืองจำนวนมาก
ผลแบบฝักแบน สีเขียว ม้วนบิดเป็นวง 1-3 วง แห้งแตก เมื่อแก่มีสีน้ำตาลและแตกออกทั้งสองด้าน เมล็ดสีน้ำตาลดำเป็นมัน 5-12 เมล็ด
เปลือกสีน้ำตาลถึงสีน้ำตาลเข้ม แตกเป็นร่องตามยาว ไม่เป็นระเบียบ

- ไม้ต้น สูงได้ถึง 15 ม. แผ่นก้านใบรูปขอบขนาน โค้ง ปลายเรียวแหลมทั้ง 2 ด้าน ยาว 8–20 ซม. เส้นใบเรียงขนานกันตามยาว 3–4 เส้น ช่อดอกแบบช่อเชิงลด ยาว 4–10 ซม. ช่อดอกย่อยแบบช่อกระจุก ดอกไร้ก้าน กลีบเลี้ยงยาว 0.5–1 มม. ขอบจัก กลีบดอกโค้งลง ยาว 1.5–2 มม. เกสรเพศผู้สีเหลือง ก้านชูอับเรณูยาว 2.5–4 มม. รังไข่มีขนละเอียด ฝักแบน กว้าง 1–1.5 ซม. ยาว 6–7 ซม. บิดม้วนเป็นวง ฝักอ่อนมีนวล มี 5–12 เมล็ด รูปไข่หรือรูปรี ยาว 4–6 มม.

- ไม้ต้น ไม่ผลัดใบ สูง ๗-๑๕ เมตร มีลักษณะคล้ายกระถินเทพามาก แต่มีการแตกกิ่งต่ำ ลำต้นคดงอ เปลือกแตกเป็นร่องตามแนวยาว ใบแคบกว่า ปกติกว้าง ๑.๕-๓.๕ เซนติเมตร เป็นพืชที่นิยมปลูกและใช้ประโยชน์คล้ายกระถินเทพา แต่สามารถขึ้นในพื้นที่แห้งแล้งกว่าได้ดี ชอบขึ้นในพื้นที่ดินปนทรายหรือดินเหนียวที่เป็นกรด ทนต่อน้ำท่วมขัง มีการขยายพันธุ์ได้เองตามธรรมชาติได้ดี ซากพืชที่ร่วงหล่นมีแทนนินสูงมากเช่นกัน พบระบาดมากตามคันนา ที่รกร้างในเขตกรุงเทพฯและปริมณฑล และฉะเชิงเทรา ปราจีนบุรี และพบบ้างในพื้นที่ใกล้ชายทะเลของภาคใต้ และพื้นที่ดินปนทรายในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

- ป่าสงวนแห่งชาติป่าดงโพนทราย

- พื้นที่ป่าอนุรักษ์ของประเทศไทย/กลุ่มป่าแก่งกระจาน (อุทยานแห่งชาติแก่งกระจาน อุทยานแห่งชาติกุยบุรี อุทยานแห่งชาติเฉลิมพระเกียรติไทยประจัน และเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าแม่น้ำภาชี)

- ตอนเหนือของทวีปออสเตรเลีย,เกาะนิวกีนี,ประเทศอินโดนีเซียด้านตะวันออก

- เพชรบุรี,ประจวบคีรีขันธ์,ราชบุรี

- ปลูกเป็นไม้เบิกนำ

- ปลูกฟื้นฟูป่าหรือใช้ไม้

- สิ่งมีชีวิตที่มีสถานภาพเป็นกังวลน้อยที่สุด Least Concern: LC (IUCN, 2012)