- ไม้ต้น สูงได้ถึง 15 ม. แผ่นก้านใบรูปขอบขนาน โค้ง ปลายเรียวแหลมทั้ง 2 ด้าน ยาว 8–20 ซม. เส้นใบเรียงขนานกันตามยาว 3–4 เส้น ช่อดอกแบบช่อเชิงลด ยาว 4–10 ซม. ช่อดอกย่อยแบบช่อกระจุก ดอกไร้ก้าน กลีบเลี้ยงยาว 0.5–1 มม. ขอบจัก กลีบดอกโค้งลง ยาว 1.5–2 มม. เกสรเพศผู้สีเหลือง ก้านชูอับเรณูยาว 2.5–4 มม. รังไข่มีขนละเอียด ฝักแบน กว้าง 1–1.5 ซม. ยาว 6–7 ซม. บิดม้วนเป็นวง ฝักอ่อนมีนวล มี 5–12 เมล็ด รูปไข่หรือรูปรี ยาว 4–6 มม.

- ไม้ต้น ไม่ผลัดใบ สูง ๗-๑๕ เมตร มีลักษณะคล้ายกระถินเทพามาก แต่มีการแตกกิ่งต่ำ ลำต้นคดงอ เปลือกแตกเป็นร่องตามแนวยาว ใบแคบกว่า ปกติกว้าง ๑.๕-๓.๕ เซนติเมตร เป็นพืชที่นิยมปลูกและใช้ประโยชน์คล้ายกระถินเทพา แต่สามารถขึ้นในพื้นที่แห้งแล้งกว่าได้ดี ชอบขึ้นในพื้นที่ดินปนทรายหรือดินเหนียวที่เป็นกรด ทนต่อน้ำท่วมขัง มีการขยายพันธุ์ได้เองตามธรรมชาติได้ดี ซากพืชที่ร่วงหล่นมีแทนนินสูงมากเช่นกัน พบระบาดมากตามคันนา ที่รกร้างในเขตกรุงเทพฯและปริมณฑล และฉะเชิงเทรา ปราจีนบุรี และพบบ้างในพื้นที่ใกล้ชายทะเลของภาคใต้ และพื้นที่ดินปนทรายในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

- ต้นสูง 4-15 เมตร อาจสูงได้ถึง 30 เมตร ใบมีขนาดใหญ่หนา สีเขียวเข้ม เรียวยาว โค้งเป็นรูปเคียว เส้นใบ 3-4 เส้น กว้างประมาณ 1.2-2.5 ซม. ยาวประมาณ7-15 ซม. ช่อดอกช่อหนึ่งมีประมาณ 70-100 ดอก

- ตอนเหนือของทวีปออสเตรเลีย,เกาะนิวกีนี,ประเทศอินโดนีเซียด้านตะวันออก

- ทุ่งหญ้าธรรมชาติของประเทศปาปัวนิวกินี ทวีปออสเตรเลีย

- เพชรบุรี,ประจวบคีรีขันธ์,ราชบุรี

- พื้นที่ป่าอนุรักษ์ของประเทศไทย/กลุ่มป่าแก่งกระจาน (อุทยานแห่งชาติแก่งกระจาน อุทยานแห่งชาติกุยบุรี อุทยานแห่งชาติเฉลิมพระเกียรติไทยประจัน และเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าแม่น้ำภาชี)

- เป็นไม้ยืนต้น มีกิ่งก้านสาขามากลักษณะใบเป็นใบเดี่ยว มีพุ่มหนา ยอดแผ่กว้าง ทรงพุ่ม มีใบและกิ่งก้านหนาแน่นลำต้นสีน้ำตาลหรือสีน้ำตาลดำเปลือกแตกตามยาวไม่เป็นระเบียบ กิ่งอ่อนสีเขียว แบน ไม่มีหนาม ออกดอกทั้งปี ช่อดอกมีสีเหลืองหอม ออกดอกรวมกันเป็นช่อคล้ายหางกระรอกตามง่ามใบ ดอกย่อยแต่ละดอกมีขนาดเล็กมาก ฝักมีลักษณะม้วนขยุกขยิก ฝักอ่อนมีสีเขียว เมื่อแก่จะมีสีน้ำตาลเข้มหรือสีดำ

- พบได้ทั่วไปในทุกภาคของประเทศไทย

- ปลูกเป็นไม้เบิกนำ

- ปลูกฟื้นฟูป่าหรือใช้ไม้

- สิ่งมีชีวิตที่มีสถานภาพเป็นกังวลน้อยที่สุด Least Concern: LC (IUCN, 2012)