- ไม้เถาเนื้อแข็ง มีมือจับ กิ่งอ่อนมีขนสีน้ำตาลแดง หูใบรูปทรงกลมถึงรูปไข่กลับ ยาว 0.6-1 ซม. ใบรูปไข่ กว้าง 4-7 ซม. ยาว 4-7.5 ซม. ปลายแยกเป็น 2 แฉก แฉกลึก 1/3 ถึง 2/5 ก้านใบ ยาว 1-3 ซม. ช่อดอกแบบช่อกระจะ ห้อยลง ยาวถึง 75 ซม. แกนกลางมีขนสั้นนุ่มสีน้ำตาลแดงเมื่ออ่อน กลีบเลี้ยงรูปปากเปิด กลีบดอกมี 5 กลีบ ขนาดไม่เท่ากัน รูปไข่กลับถึงรูปรี สีชมพูอมขาวถึงสีชมพู กว้าง 0.8-1 ซม. ยาว 1.5-2 ซม. ปลายกลม โคนสอบเรียว เกสรเพศผู้มี 3 อัน เกสรเพศผู้ที่เป็นหมันมี 6 อัน รังไข่มีก้านยาวประมาณ 0.4 ซม. ผลแบบฝัก รูปขอบขนาน กว้าง 3-4 ซม. ยาว 16-18 ซม. มีจะงอยยาวประมาณ 0.5 ซม. ก้านผลยาวประมาณ 0.6 ซม. เมล็ดรูปไข่ แบน สีน้ำตาลเข้มยาว 1.5-2 ซม.

- พืชถิ่นเดียวของไทย พบเฉพาะที่ภูเมี่ยง จ. พิษณุโลก ขึ้นในป่าเบญจพรรณที่มีไผ่หนาแน่น ระดับความสูงประมาณ 300 เมตร

- N Thailand: Phitsanulok (Phu Miang)

- ไม้เถา, ไม้เลื้อย

- Endemic

- Mixed deciduous forest, 300 m.

- สิ่งมีชีวิตที่มีสถานภาพใกล้สูญพันธุ์ Endangered: EN (ONEP, 2549)