-
ลักษณะทางสัณฐานวิทยา :
-
เป็นหญ้าที่มีอายุหลายปี เจริญเติบโตเร็ว แตกกอดี ลักษณะลำต้นตั้งเป็นกอ ระบบรากเป็นรากฝอย เป็นหญ้าในกลุ่มหญ้ากินนี ต้นโตสูงกว่าหญ้ากินนี ใบสีเขียวแก่กว่าใบหญ้ากินนี ติดเมล็ดได้ดีกว่าเมล็ดที่ได้มีขนาดใหญ่กว่าและมีส่วนของกลีบดอกหรือดอกลีบน้อยกว่า จึงมีเปอร์เซ็นต์ความงอกดีกว่าหญ้ากินนี
-
เป็นหญ้าประเภทกอตั้ง ลำต้นมีขนาดเล็กกว่าหญ้ากินีธรรมดา และกินีสีม่วง ทรงพุ่มคล้ายกอตะไคร้ มีลักษณะเด่นคือทนทานต่อร่มเงาได้ดี ขึ้นแข่งกับวัชพืชได้ดี มักพบใต้ต้นไม้ใหญ่ ไม้พุ่ม ทนแล้งได้ดี หญ้ากรีนแพนิคจะสามารถฟื้นตัวและเจริญเติบโตได้ดีกว่าหญ้ากินี ไม่ชอบอากาศเย็นจัด ไม่ทนต่อสภาพน้ำท่วมขัง จึงไม่เหมาะกับการให้น้ำแบบบ่อยครั้งจนทำให้ดินแฉะเกินไป
-
ปรับปรุงพันธุ์มาจากสายพันธุ์หญ้ากินี เป็นหญ้าที่มีอายุหลายปี ลักษณะเป็นกอตั้งตรง แตกกอดี มีใบดก เจริญเติบโตเร็ว ระบบรากเป็นรากฝอย แต่แตกต่างกับหญ้ากินีสีม่วงคือจะมีขนาดใบใหญ่ ใบดก มีลำต้นสูงใหญ่กว่าหญ้ากินีสีม่วง ใบจะมีลักษณะอ่อนนุ่มกว่าหญ้ากินีธรรมดา
-
เป็นหญ้าที่มีอายุหลายปี ลักษณะเป็นกอตั้งตรง แตกกอดี มีใบดก เจริญเติบโตเร็ว ระบบรากเป็นรากฝอย หญ้ากินีสีม่วงมีขนาดของใบและลำต้นใหญ่กว่าและสูงกว่ากินีธรรมดา แต่จะเตี้ยกว่าหญ้าเฮมิลกินี กลุ่มดอก (Spikelets) จะมีสีม่วงซึ่งแตกต่างจากพันธุ์อื่นที่ส่วนใหญ่มีสีเขียวอย่างเด่นชัด ขนาดของเมล็ดจะใหญ่กว่าหญ้ากินี ใบจะมีลักษณะอ่อนนุ่มกว่าหญ้ากินีธรรมดา และเฮมิลกินี
-
หญ้ากินนีโคโลเนียวมีลำต้นสีเขียวเข้มกว่าหญ้ากินนีสีม่วงและหญ้ากินนีมอมบาซา แต่ลำต้นและใบของหญ้ากินนีโคโลเนียว จะมีลักษณะเรียวและเล็กกว่าหญ้ากินนีสีม่วงและหญ้ากินนีมอมบาซา ซึ่งหญ้ากินนีสีม่วงและหญ้ามอมบาซาจะมีลักษณะที่คล้ายกันคือใบมีขนาดใหญ่และดกกว่าหญ้ากินนีโคโลเนียว แต่หญ้ากินนีมอมบาซาใบจะมีลักษณะที่แข็งและตั้งชันมากกว่าหญ้ากินนีโคโลเนียวและหญ้ากินนีสีม่วง รวมไปถึงหญ้ากินนีมอมบาซามีความสูงของลำต้นมากกว่าหญ้ากินนีโคโลเนียวและหญ้ากินนีสีม่วง
-
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ :
-
ต้นสูงประมาณ 1.4-1.8 เมตร ช่อดอกยาว 20-25 ซม. ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ทั่วไปคล้ายกับหญ้ากินนี แต่จะมีเหง้าและมีการแตกกอดีกว่า ความสูงของลำต้นมากกว่า ใบและลำต้นดูหยาบกระด้างกว่าหญ้ากินนี
-
ลำต้นที่ติดดอกและเมล็ดมีข้อประมาณ 6-8 ข้อ สูง 120-180 ซม.ใบมีสีเขียวซีด ขนาดของใบเล็ก ช่อดอกแบบ panicle กลุ่มของดอกย่อยมี glume ที่ปกคลุมด้วยขนเล็กๆ เมล็ดมีขนสีขาวยาว 2.25-2.50 มม.
-
ลำต้นสูง 1.5-3.5 เมตร มีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางมากกว่า 10 มม. แผ่นใบเกลี้ยงจนถึงมีขน ยาว 40-100 ซม. กว้าง 1-3.5 ซม. ช่อดอกเป็นแบบช่อแยกแขนง (panicle) ช่อดอกยาว 12-45 ซม. กว้าง 12-25ซม. กลุ่มดอก ยาว 2.5-3 ซม.
-
ลำต้นสูง 1.8-2.4 เมตร ลำต้นมีขนาดเล็ก มีสีม่วงบริเวณโคนลำต้น มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางมากกว่า 10 มิลลิเมตร แผ่นใบเกลี้ยงไม่มีขน ยาว 80-85 เซนติเมตร กว้าง 2.0-2.2 เซนติเมตร ช่อดอกเป็นแบบช่อแยกแขนง (panicle) ยาว 15-40 เซนติเมตร กว้าง 12-30 เซนติเมตร ช่อดอกมีสีเขียวจนถึงสีม่วง
-
มีความสูงได้ถึง 3 เมตร ลำต้นมีสีเขียวอมเทา ใบมีความยาว 80-90 ซม. และกว้าง 2.5-3 ซม. กาบใบมีลักษณะเรียบเกลี้ยง แต่มีขนสั้นเล็กน้อยขึ้นบริเวณใกล้ๆ กับคอใบ (collar leaf)
-
การกระจายพันธุ์ :
-
พบทุกภาคของประเทศไทย
-
พบทุกภาคของประเทศไทย
-
พบทุกภาคของประเทศไทย
-
พบทุกภาคของประเทศไทย
-
พบทุกภาคของประเทศไทย
-
ถิ่นกำเนิด :
-
ทวีปแอฟริกา นำเข้ามาจากออสเตรเลีย เมื่อ พ.ศ. 2510
-
ทวีปแอฟริกา นำเข้ามาจากออสเตรเลีย เมื่อ พ.ศ. 2499
-
ทวีปอเมริกาใต้
-
ถิ่นกำเนิดในประเทศบราซิล พัฒนาพันธุ์โดยชาวฝรั่งเศส
-
สายพันธุ์ดั้งเดิมของประเทศบราซิล
-
แหล่งที่พบภายในประเทศ :
-
พบได้ทั่วประเทศ
-
พบได้ทั่วประเทศ
-
พบได้ทั่วประเทศ
-
พบได้ทั่วประเทศ
-
พบได้ทั่วประเทศ
-
สถานที่ชม :
-
ศูนย์วิจัยและพัฒนาอาหารสัตว์ชัยนาท สระแก้ว ยโสธร บุรีรัมย์ อำนาจเจริญ มหาสารคาม อุดรธานี กาฬสินธุ์ นครพนม สกลนคร หนองคาย เลย ลำปาง แพร่ เชียงราย เพชรบูรณ์ สุโขทัย พิจิตร กาญจนบุรี นครศรีธรรมราช ตรัง พัทลุง นราธิวาส
-
ศูนย์วิจัยและพัฒนาอาหารสัตว์สระแก้ว บุรีรัมย์ อำนาจเจริญ มหาสารคาม อุดรธานี กาฬสินธุ์ นครพนม สกลนคร เลย ลำปาง แพร่ เชียงราย เพชรบูรณ์ สุโขทัย เพชรบุรี ประจวบคีรีขันธ์ สุราษฎร์ธานี นครศรีธรรมราช ชุมพร พัทลุง นราธิวาส ศูนย์วิจัยและพัฒนามาตรฐานอาหารสัตว์เคี้ยวเอื้อง (ขอนแก่น)
-
ศูนย์วิจัยและพัฒนาอาหารสัตว์สระแก้ว บุรีรัมย์ มหาสารคาม อุดรธานี กาฬสินธุ์ เลย ประจวบคีรีขันธ์ สุราษฎร์ธานี นครศรีธรรมราช ชุมพร ตรัง พัทลุง ศูนย์วิจัยและพัฒนามาตรฐานอาหารสัตว์เคี้ยวเอื้อง (ขอนแก่น)
-
ศูนย์วิจัยและพัฒนาอาหารสัตว์นครพนม สกลนคร
-
ศูนย์วิจัยและพัฒนาอาหารสัตว์ร้อยเอ็ด ศูนย์วิจัยและพัฒนามาตรฐานอาหารสัตว์เคี้ยวเอื้อง (ขอนแก่น)
-
ศูนย์วิจัยและพัฒนาอาหารสัตว์บุรีรัมย์ มหาสารคาม ศูนย์วิจัยและพัฒนามาตรฐานอาหารสัตว์เคี้ยวเอื้อง (ขอนแก่น)
-
ศูนย์วิจัยและพัฒนาอาหารสัตว์สระแก้ว นครราชสีมา ยโสธร บุรีรัมย์ อำนาจเจริญ ร้อยเอ็ด มหาสารคาม อุดรธานี กาฬสินธุ์ นครพนม สกลนคร หนองคาย เลย ลำปาง แพร่ เชียงราย เพชรบูรณ์ สุโขทัย พิจิตร เพชรบุรี สุพรรณบุรี ประจวบคีรีขันธ์ กาญจนบุรี สุราษฏร์ธานี นครศรีธรรมราช ชุมพร ตรัง พัทลุง สตูล ศูนย์วิจัยและพัฒนามาตรฐานอาหารสัตว์เคี้ยวเอื้อง (ขอนแก่น)
-
ศูนย์วิจัยและพัฒนาอาหารสัตว์ชัยนาท สระแก้ว นครราชสีมา ยโสธร บุรีรัมย์ อำนาจเจริญ ร้อยเอ็ด มหาสารคาม อุดรธานี กาฬสินธุ์ นครพนม สกลนคร หนองคาย เลย ลำปาง แพร่ เชียงราย เพชรบูรณ์ สุโขทัย พิจิตร เพชรบุรี สุพรรณบุรี ประจวบคีรีขันธ์ กาญจนบุรี สุราษฏร์ธานี นครศรีธรรมราช ชุมพร ตรัง พัทลุง สตูล นราธิวาส ศูนย์วิจัยและพัฒนามาตรฐานอาหารสัตว์เคี้ยวเอื้อง (ขอนแก่น)
-
ศูนย์วิจัยและพัฒนาอาหารสัตว์ยโสธร บุรีรัมย์ ร้อยเอ็ด มหาสารคาม กาฬสินธุ์ นครพนม สกลนคร หนองคาย กาญจนบุรี ศูนย์วิจัยและพัฒนามาตรฐานอาหารสัตว์เคี้ยวเอื้อง (ขอนแก่น)
-
ศูนย์วิจัยและพัฒนาอาหารสัตว์สระแก้ว บุรีรัมย์ มหาสารคาม อุดรธานี กาฬสินธุ์ นครพนม สกลนคร หนองคาย ลำปาง แพร่ เชียงราย พิจิตร เพชรบุรี สุราษฏร์ธานี ชุมพร ศูนย์วิจัยและพัฒนามาตรฐานอาหารสัตว์เคี้ยวเอื้อง (ขอนแก่น)
-
การขยายพันธุ์ :
-
ขยายพันธุ์ได้ด้วยเมล็ดและหน่อพันธุ์
-
ขยายพันธุ์ได้ด้วยเมล็ดและหน่อพันธุ์
-
ขยายพันธุ์ได้ด้วยเมล็ดและหน่อพันธุ์
-
ขยายพันธุ์ได้ด้วยเมล็ดและหน่อพันธุ์
-
ขยายพันธุ์ได้ด้วยเมล็ดและหน่อพันธุ์
-
การเก็บเกี่ยว :
-
โค กระบือชอบกิน ใช้ปลูกเป็นหญ้าสวนครัว หรือทำเป็นทุ่งหญ้า สำหรับปล่อยสัตว์แทะเล็ม ทนต่อการเหยียบย่ำน้อยกว่าหญ้ากินนี
-
ใช้ทำเป็นทุ่งหญ้าปล่อยสัตว์ลงไปแทะเล็ม ไม่ควรปล่อยให้สัตว์แทะเล็มหญ้าจนเหลือสูงจากพื้นต่ำกว่า 20 ซม. หรือสำหรับตัดให้สัตว์กินที่อายุ 30-40 วัน โดยเหลือตอไว้ 15-20 ซม. ลำต้นและใบเล็กเหมาะสำหรับทำหญ้าแห้ง
-
ควรตัดครั้งแรกหรือปล่อยสัตว์แทะเล็มครั้งแรก เมื่อหญ้าอายุ 60 วันขึ้นไป เพื่อให้หญ้ามีระบบรากและต้นที่แข็งแรงก่อน หลังจากนั้นในฤดูฝนสามารถตัดได้ทุก 30-45 วัน ส่วนในฤดูแล้งควรตัดทุก 45-60 วัน หรือเมื่อหญ้ามีความสูงประมาณ 60-70 เซนติเมตร โดยตัดสูงจากพื้นดินประมาณ 10-15 เซนติเมตร เหมาะกับการตัด หรือปล่อยสัตว์เข้าแทะเล็มได้แต่ไม่ทนต่อการแทะเล็มที่หนัก
-
การตัดมาให้สัตว์กินควรตัดครั้งแรกเมื่อหญ้ามีอายุ 60 วัน หลังจากนั้นจึงจะทำการตัดทุกๆ 30-40 วัน โดยตัดสูงจากพื้นดิน 10-15 เซนติเมตร
-
การตัดมาให้สัตว์กินควรตัดครั้งแรกเมื่อหญ้ามีอายุ 60 วัน หลังจากนั้นจึงจะทำการตัดทุกๆ 30-40 วัน โดยตัดสูงจากพื้นดิน 10-15 เซนติเมตร
