- เป็นพืชค้างปี ต้นเป็นกอค่อนข้างตั้ง (intermediate-erect) ลำต้นเรียบ (glabrous) สีเขียวอมเหลือง ปล้องค่อนข้างยาว ใบเป็นแบบรูปใบดาบ (ensiform) เรียวยาวไปที่ปลาย ใบเรียบ สีใบเขียวอ่อน ผิวใบเรียบ ค่อนข้างนุ่ม ลื่นเล็กน้อย ขอบใบสีน้ำตาลแดงมีรอยหยักแบบฟันเลื่อยห่าง (serrate) ลิ้นใบ (ligule) เป็นแผ่นหยักขึ้นลงสั้นๆ (membranous-serrate toothed) ข้อสีเขียว-เหลือง ไม่มีขน ออกดอกประมาณเดือนพฤษภาคม-มกราคม ช่อดอกแบบแยกแขนง (panicle) ดอกสีเขียวอมม่วงแดง กลุ่มช่อดอกย่อย (spikelet) ของหญ้าหวายบีบตัวแบนและ ไม่บานออกเหมือนช่อดอกหญ้ากินนี มีประมาณ 46 ช่อย่อยต่อหนึ่งช่อดอก ส่วนใหญ่พบมีดอกย่อย (floret) 2 ดอกต่อกลุ่มและมีก้านดอก

- ต้นสูง 98.23-129.67 เซนติเมตร เส้นผ่านศูนย์กลางลำต้น 3.17-4.03 มิลลิเมตร ขนาดใบยาว 15.37-25.89 เซนติเมตร กว้าง 0.57-0.69 เซนติเมตร กาบใบสีเขียวหุ้มลำต้นมีขนาดยาว 9.02-17.06 เซนติเมตร ความยาวช่อดอก 65.19-90.11 เซนติเมตร ส่วนที่เป็นHeadยาว 28.27-39.87 เซนติเมตร ช่อดอกย่อยรวมยาว 11.48-14.16 เซนติเมตร กว้าง 0.8-1.3 เซนติเมตร กลุ่มช่อดอกย่อย (spikelet) มีขนาดยาว 3.0- 5.0 มิลลิเมตร กว้าง 0.5-1.0 มิลลิเมตร

- ไทย

- พิจิตร, สุโขทัย, นครศรีธรรมราช

- บ้านถ้ำคะนอง ตำบลสากเหล็ก อำเภอสากเหล็ก จังหวัดพิจิตร ตำบลวังดง อำเภอพรานกระต่าย จังหวัดสุโขทัย อำเภอร่อนพิบูลย์ จังหวัดนครศรีธรรมราช