- ไม้เถาเนื้อแข็ง กิ่งอ่อนมีขนสีน้ำตาลแดง ใบรูปไข่ ยาว 5-18 เซนติเมตร ดอกสีส้มอมชมพู เป็นพืชถิ่นเดียวของไทย พบขึ้นตามชายป่าดิบแล้ง ป่าเบญจพรรณ และป่าเต็งรังทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน ที่จังหวัดหนองคาย นครพนม (ภูลังกา) และสกลนคร (ภูพาน)

- ไม้เถาเนื้อแข็ง กิ่งอ่อนมีขนสีน้ำตาลแดง ใบรูปไข่ ยาว 5-18 เซนติเมตร ดอกสีส้มอมชมพู เป็นพืชถิ่นเดียวของไทย พบขึ้นตามชายป่าดิบแล้ง ป่าเบญจพรรณ และป่าเต็งรังทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน ที่จังหวัดหนองคาย นครพนม (ภูลังกา) และสกลนคร (ภูพาน)

- ไม้เถาเนื้อแข็ง กิ่งอ่อนมีขนสีน้ำตาลแดง ใบรูปไข่ ยาว 5-18 เซนติเมตร ดอกสีส้มอมชมพู เป็นพืชถิ่นเดียวของไทย พบขึ้นตามชายป่าดิบแล้ง ป่าเบญจพรรณ และป่าเต็งรังทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน ที่จังหวัดหนองคาย นครพนม (ภูลังกา) และสกลนคร (ภูพาน)

- ไม้เถาเนื้อแข็ง กิ่งอ่อนมีขนสีน้ำตาลแดง ใบรูปไข่ ยาว 5-18 เซนติเมตร ดอกสีส้มอมชมพู เป็นพืชถิ่นเดียวของไทย พบขึ้นตามชายป่าดิบแล้ง ป่าเบญจพรรณ และป่าเต็งรังทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน ที่จังหวัดหนองคาย นครพนม (ภูลังกา) และสกลนคร (ภูพาน)

- ไม้เถาเนื้อแข็ง กิ่งอ่อนมีขนสีน้ำตาลแดง ใบรูปไข่ ยาว 5-18 เซนติเมตร ดอกสีส้มอมชมพู เป็นพืชถิ่นเดียวของไทย พบขึ้นตามชายป่าดิบแล้ง ป่าเบญจพรรณ และป่าเต็งรังทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน ที่จังหวัดหนองคาย นครพนม (ภูลังกา) และสกลนคร (ภูพาน)

- ไม้เถาเนื้อแข็ง มือจับม้วนงอ มีขนสีน้ำตาลแดงหนาแน่นตามกิ่งอ่อน ช่อดอก ใบประดับ ฐานดอก กลีบเลี้ยงและกลีบดอกด้านนอก รังไข่ ก้านเกสรเพศเมีย และผล ใบรูปไข่กว้าง ยาว 5-18 ซม. ปลายแฉกตื้น ๆ แผ่นใบหนา เส้นใบ 9-11 เส้น ก้านใบยาว 2-6.5 ซม. ช่อดอกแบบช่อกระจะ แกนช่อยาวได้ถึง 10 ซม. ก้านดอกยาว 1.5-2 ซม. ตาดอกรูปรี ปลายแหลม ใบประดับรูปใบหอก ยาวประมาณ 5 มม. ฐานดอกเรียวแคบ ยาว 1-1.5 ซม. มีริ้ว กลีบเลี้ยงยาวประมาณ 1 ซม. ปลายแยกเป็น 5 แฉกตื้น ๆ แยกจรดโคนด้านเดียว กลีบดอกรูปใบหอก ยาว 1-1.3 ซม. รวมก้านกลีบสั้น ๆ ก้านชูอับเรณูและอับเรณูเกลี้ยง เกสรเพศผู้ที่สมบูรณ์ส่วนมากมี 3 อัน ที่เป็นหมัน 2 อันเป็นติ่งขนาดเล็ก รังไข่ยาว 0.7-1 ซม. มีก้านสั้น ๆ ก้านเกสรเพศเมียยาว 0.7-1 ซม. ฝักรูปใบหอก แบน ยาว 15-18 ซม. ปลายมีติ่งแหลม มี 5-7 เมล็ด แบน เส้นผ่านศูนย์กลาง 1.5-2 ซม.

- บรรยายลักษณะต้น:ไม้เลื้อยมีมือเกาะ กิ่งอ่อนและปลายยอด มีขนสีสนิม ใบ:ใบเดี่ยว รูปไข่ โคนใบเว้าเป็นรูปหัวใจ ปลายใบแยกเป็นแฉกลึกถึงครึ่งใบ แต่ละแฉกปลายแหลม ขอบใบมีขน ดอก:ดอกแบบช่อกระจุก ออกเป็นช่อแน่น สีขาวถึงครีมหม่น กลีบดอก 5 กลีบ รูปไข่กลับผล:ผลแบบฝัก แก่ไม่แตก แบน ส่วนปลายกว้างกว่าส่วนโคน มีขนนุ่มปกคลุม เมล็ดมีประมาณ 8 เมล็ด รูปร่างกลมมนเปลือก:อื่นๆ:

ไม้เลื้อยมีมือเกาะ กิ่งอ่อนและปลายยอด มีขนสีสนิม
ใบเดี่ยว รูปไข่ โคนใบเว้าเป็นรูปหัวใจ ปลายใบแยกเป็นแฉกลึกถึงครึ่งใบ แต่ละแฉกปลายแหลม ขอบใบมีขน
ดอกแบบช่อกระจุก ออกเป็นช่อแน่น สีขาวถึงครีมหม่น กลีบดอก 5 กลีบ รูปไข่กลับ
ผลแบบฝัก แก่ไม่แตก แบน ส่วนปลายกว้างกว่าส่วนโคน มีขนนุ่มปกคลุม เมล็ดมีประมาณ 8 เมล็ด รูปร่างกลมมน

- ไม้เถาเนื้อแข็ง มือจับม้วนงอ มีขนสีน้ำตาลแดงหนาแน่นตามกิ่งอ่อน ช่อดอก ใบประดับ ฐานดอก กลีบเลี้ยงและกลีบดอกด้านนอก รังไข่ ก้านเกสรเพศเมีย และผล ใบรูปไข่กว้าง ยาว 5–18 ซม. ปลายแฉกตื้น ๆ แผ่นใบหนา เส้นใบ 9–11 เส้น ก้านใบยาว 2–6.5 ซม. ช่อดอกแบบช่อกระจะ แกนช่อยาวได้ถึง 10 ซม. ก้านดอกยาว 1.5–2 ซม. ตาดอกรูปรี ปลายแหลม ใบประดับรูปใบหอก ยาวประมาณ 5 มม. ฐานดอกเรียวแคบ ยาว 1–1.5 ซม. มีริ้ว กลีบเลี้ยงยาวประมาณ 1 ซม. ปลายแยกเป็น 5 แฉกตื้น ๆ แยกจรดโคนด้านเดียว กลีบดอกรูปใบหอก ยาว 1–1.3 ซม. รวมก้านกลีบสั้น ๆ ก้านชูอับเรณูและอับเรณูเกลี้ยง เกสรเพศผู้ที่สมบูรณ์ส่วนมากมี 3 อัน ที่เป็นหมัน 2 อันเป็นติ่งขนาดเล็ก รังไข่ยาว 0.7–1 ซม. มีก้านสั้น ๆ ก้านเกสรเพศเมียยาว 0.7–1 ซม. ฝักรูปใบหอก แบน ยาว 15–18 ซม. ปลายมีติ่งแหลม มี 5–7 เมล็ด แบน เส้นผ่านศูนย์กลาง 1.5–2 ซม. (ดูข้อมูลเพิ่มเติมที่ แสลงพัน, สกุล)

- ป่าดิบแล้ง

- พืชถิ่นเดียวของไทย พบทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบนที่หนองคาย บึงกาฬ นครพนม สกลนคร ขึ้นตามชายป่าดิบแล้ง ความสูง 150-200 เมตร

- พบขึ้นเลื้อยพาดไปตามเรือนยอดไม้ในป่าเบญจพรรณ

- นครพนม,สกลนคร,หนองคาย

- ตอนกิ่งและเพาะเมล็ด

- ป่าสงวนแห่งชาติป่าวังใหญ่และป่าแม่น้ำน้อย

- สมุนไพร,รากและลำต้น รักษาฝี หนอง