- มีขนาดหัวและลำตัว 33-39 เซนติเมตร หางยาว 14-21 เซนติเมตร ใบหน้าสีดำและมีแถบสีขาวคล้ายใส่หน้ากาก มีเส้นสีขาวคาดจากกระหม่อมไปถึงกลางหลัง ขาสั้น มีขนาดเล็กกว่าอีเห็นเครือซึ่งมีพฤติกรรมต่างกันมาก

- หมาหริ่งมีรูปร่างคล้ายเพียงพอนผสมกับหมูหริ่ง มีปลายปากและจมูกยาวเหมือนหมูหริ่ง และมีเล็บยาวเพื่อใช้ในการขุดดิน มีรูปร่างต่างจากหมูหริ่งที่มีขนาด และมีหูใหญ่กว่า และหางยาวกว่า ขาค่อนข้างสั้น และเท้ากว้าง อุ้งเท้าค่อนข้างยาว แสดงให้เห็นว่าหมาหริ่งสามารถปืนต้นไม้ได้ดี ขนล้าตัวของหมาหริ่งมีสีน้้าตาลปนเทา หรือ ด้า มีแถบสีขาวที่เหนือจมูกระหว่างตาทั้งสอง ใต้ปาก คาง คอและหลังตามีขนสีขาว นอกจากนี้ยังมีแถบขนสีขาวยาวพาดจากหัวไปยังกลางหลัง สีขนอาจเปลี่ยนแปลงไปได้ตามฤดูกาล เวลาที่ตกใจต่อมใกล้ทวารจะปล่อยสารที่มีกลิ่นเหม็นออกมา

- ป่าสงวนแห่งชาติป่าแม่ยวมฝั่งซ้าย, ป่าสงวนแห่งชาติป่าภูสีฐาน(ป่าภูผาซาน), ป่าสงวนแห่งชาติป่าแม่คำมี, ป่าสงวนแห่งชาติป่าน้ำเปื๋อย ป่าน้ำหย่วน และป่าน้ำลาว

- อาศัยอยู่ในหลายสภาพพื้นที่ทั้งในป่า ทุ่งหญ้า และนาข้าว ในสิกขิมหมาหริ่งจะถูกนำเข้าไปไว้ในบ้านเพื่อก้าจัดแมลงสาบ และแมลงอื่นๆ
การแพร่กระจาย : เนปาล อัสัม พม่า ไทย และเวียดนาม

- ภูผาเทิบ

- อุทยานแห่งชาติ ทับลาน

- ภาคเหนือ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ภาคตะวันออก และภาคตะวันตก

- ภาคเหนือ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ภาคตะวันออก และภาคตะวันตก

- มุกดาหาร

- นครราชสีมา, ปราจีนบุรี

- ระบบนิเวศพื้นที่แห้งแล้งและกึ่งชื้น, ภูเขาหินทรายปกคลุมไปด้วยป่าและลานหิน

- อาหาร

- สิ่งมีชีวิตที่มีสถานภาพเป็นกังวลน้อยที่สุด Least Concern: LC (IUCN, )

- สิ่งมีชีวิตที่มีสถานภาพเป็นกังวลน้อยที่สุด Least Concern: LC (IUCN, 2016)

- สิ่งมีชีวิตที่มีสถานภาพข้อมูลไม่เพียงพอ Data Deficient: DD (ONEP, 2563)